Doof

Als ik heel zacht fluister
kun je me niet goed horen
woorden draaien en dralen
maar komen niet goed binnen

Ik schrik van het nieuws
maar jij kijkt alweer verder
en ziet dat horen niet het
belangrijkste voor je is

Witte regen

De wereld is een klein
potje waarin alles neer
dwarrelt en terug omhoog regent

Alsof bovenin een oude man
zijn grijze baard uitschudt
en de ouderdom van hem af valt

Ik kijk nog eens goed
de wereld is lichter dan ooit
in de donkerste tijd van het jaar

Koud

Geen vuiltje aan de lucht
het verraadt dat de
dag voorbij is en de kou
weer wint tot het licht is

Som van misverstanden

Het begint met het verstand
denken gedachten worden
vermalen en brokkelen tot een
ding dat misverstand heet

Dan persen alle misverstanden
bij elkaar tot een vloeistof
dat je niet zou moeten drinken
daar spreken de gemene delers

Alles bij elkaar heet dan de
som van misverstanden
en als die eenmaal weg
wimpelen is alles opgelost

Wakker kussen

De zon slaat de
dekens van zich
af en wil me nog
eens omdraaien

Het licht maakt mij
wakker want de
spiegeling vertelt
mij meer dan een droom

Nog een keer een blik
de diepte in en zie
dat het water zachtjes
de woorden herhaalt

Het zegt hallo en geeft
een zoete zoen die een
beetje smaakt naar meer
wakker kussen op dit uur

Verdrieten en afscheiden

Als je een verdriet hebt
en er een andere bij
optelt, heb je twee verdrieten

Afscheid nemen is zo'n verdriet
de troost schemert in de
verte en vertelt dat het volgende
week weer leuk wordt

Nog even

Kijk nog een keer om
houd het nog even vast
voor het plaatje wegrent

Elke morgen laat ze
zich weer even zien
en wil ik haar vasthouden

Nog even zie ik het
voor het felle licht het
zand uit mijn ogen wrijft

Het echte geheim

Hoog gaapt een schone
slaper en tuurt over de
stad in de richting van
de laatste zonnestralen

Als je nog iets hoger kijkt
- inderdaad ins blaue hinein -
verschijnt het echte geheim
dat je alleen ziet als je het kent

Lief klein wolkje

Ik ben een lief
klein wolkje
als ik mijn wangen
groot maak blaas ik vol

Geen lucht is groot
genoeg om me tegen
te houden als ik me
vol zuig stijg ik op

Het licht drukt me uit
maar in het donker
zie ik genoeg om door
te gaan tot morgen

De Vreemdeling

"Zeg eens, raadselachtige man, van wie houd je het meest? Van je vader, je moeder, je zuster of je broer?"
"Ik heb geen vader, geen moeder, geen zuster en ook geen broer."
"En je vrienden?"
"Daar gebruikt u een woord waarvan de betekenis me tot op de dag van vandaag duister is gebleven."
"Je vaderland dan?"
"Ik weet niet in welke luchtstreek dat ligt."
"De schoonheid?"
"Daar zou ik graag van houden, want ze is goddelijk en onsterfelijk."
"En goud?"
"Dat haat ik zoals u God haat."
"Wat! Maar waar houd je dan wel van, zonderling die je bent?"
"Ik houd van de wolken… de wolken die voorbijgaan… daarginds… daarginds… die schitterende wolken!"

Op blz. 9 van de bundel 'Dronken van weemoed', oftewel 'Le spleen de Paris'
door Charles Baudelaire.

Deze blogbijdrage is ingezonden door www.petepel.nl

Opvegen

Je kunt me opvegen
een haal en weg
verdwijnt de vuiligheid

Nog een korte knipoog
en alle woorden klinken
hol de leegte vooruit

Vergeet me nietje redt
de mensheid kaal dor
en leeg als ze is

Maar voor die tijd is
het alweer donker
en denk ik aan morgen

Ik hoop het beste

Aan het einde
denk ik terug
aan het begin
van de dag

Ik eet een
boterham de
hagels slaan hun
slag bij elke hap

Dan passeert een
brancard ons huis
je denkt god wie
zou het kunnen zijn

Een paar mensen
schieten door je
hoofd de spiegeling
van de ramen

Aan de overkant
vertellen hun eigen
verhaal het is toch
niet waar denk je

Dan slik ik de
laatste hap
de hagels slaan hun
smaak in mijn mond

Het is echt waar
daar ligt de buurman
een kap lucht
door de neusgaten

Hij staart omhoog
zijn vrouw passeert
en kijkt even verdrietig
als snel naar binnen

De hele dag loop ik
met dat beeld in
het hoofd rond en
hoop ik het beste

Zwijgen

Zwijg natie zwijg
houd de mond
luister naar de
vinger maar blijf stil

In de verte gloort
het morgenland
en glimpt een ster
de laatste hoop

Kijk goed want het
is weg voor je het
weet en dan ademt
het land enkel leegte

Gatenkaas

Er geen gat meer
in zien en verzonken
licht het laatste licht
tot een heuse gatenkaas

Hap slik donker licht
schijn door de grijze
tinten heen en maak
het donker licht

Mooi dag

Mooi he
hij wijst
omhoog
boven

Licht lucht
zoenen
elkaar
even

Alles
wordt kort
goud en
kleurt op

Hij noemt
het de
mooiste
dag nu

Volgend
jaar komt
hij pas
terug

Dat weet
hij zo
zeker
vandaag

Wakker Nederland

Als de zon geen
onderscheid maakt
in goed of fout
links of rechts
maar gewoon voor
iedereen schijnt

Dan houd ik de
schijn niet op en
zeg helemaal niks

Schemering

Het licht kijkt vooruit
ruim en diep oogt het
geluk alsof niks meer
in de weg kan staan

Pas op en kijk uit
ruim en diep levert
pech op zodat het
flink in de weg staat

Ren hol verder vooruit
het licht tegemoet
belooft het dat het
elk moment onder gaat

De zee is niet ver meer
nog even en het afscheid
begint terwijl het voor mij
juist in de startblokken staat

Grote geeuw

Kijk links
kijk rechts
nee terug
nee vooruit

Zie hoe het
licht verdwijnt
in een punt
en samensmelt

Geen ademteug
blijft ongemerkt
het keelgat
inschieten

Als de dag
dan treurt in
een lange
regenval

Verdwijnt al
de blijheid
en verschimt
in grote geeuw

Frisse wind

Een frisse wind waait
over de Hofvijver
ze blaast al het geloof
en vertrouwen weg

De fontein raakt uit
koers en sleurt in
slierten de ruimte in
elke stormram trotserend

Als de wind wakkert
tot een hogere stormkracht
verdwaalt de mening
in een vreemde prietpraat

Voor volk en vaderland
blaast elke wimpel
deze wind stinkt zo dat
je hem niet meer ruikt

Schone schijn

Schijn schijnt mij toe
de dag belooft meer
dan de gouden bergen
die ik laatst kreeg

Het voelt koud aan
maar het licht maakt
me warm van binnen
en roept word wakker

Schone schijn schijnt
bedrog te zijn maar
als ik dit lieve licht zie
geloof ik dat niet

De dreiging drijft wel over

Er is licht aan
de horizon
schijnt het geloof
in de volgende dag

Gisteren zag ik
het ook en nu
weer drijft de
dreiging traag over

Mooi

Opklaring

De lucht ziet grijs
geeft geen grijntje
hoop voor de dag mee

Ik kijk naar buiten
de lucht is lucht
en hemelt laag

Hij zei laatst dat
hij bij me weg zou
gaan vertelde ze

Dat mocht hij niet
van mij ben ik daarvoor
al die tijd bij je gebleven

Jakobsladders bij het grofvuil

Wat fotografeer je?
vraagt achter mij
een vrouw die
een jaloezie draagt

Ze smijt het
gevaarte met een
knik in de
bak voor metaal

Het aluminium assembleert
in gelijke gilletjes
tot grote berg
in de container

Ze kijkt niet
en ziet niet
wat voor ons
speelt ver weg

Het licht daalt
naar de aarde
in gelijke stappen
zakken engelen af

De waarheid holt
van het licht
weg en zoent
de verte zacht

Nu zie ik
het zegt ze
jakobsladders aan de
lucht en zon

Neurielied

Ik keek de verte
in en zag hoe je
zachtjes een liedje
neuriede op het licht

Donker is niet ver
meer je woorden
lossen vanzelf op
in de rode gloed

Dood en begraven

Harry Mulisch (1927-2010)

Verdwijn en zucht
voorbij de dag
het leven en de
literatuur

Lachen en huilen
zijn twee broers
die elkaar omhelzen
en gedag kussen

De hemel kleurt
het ene afscheid
na het andere
en tint naar wens

Alsjeblieft het is
genoeg alle boeken
rusten op een plankje
in de boekenkast

Bloemen zakken mee
het graf in en de
muziek danst langzaam
weg van hier waar hij is

De compositie van de hemel

Als een schrijver als Harry Mulisch begraven wordt, is het goed de hemel in de gaten te houden. De verschijning van de regenboog boven de Amstel vormde zeker een prachtig moment. Het schip voer van de binnenstad naar de begraafplaats Zorgvlied. Zoiets kan geen toeval zijn.

De verteller van een verhaal zou het achterwege laten. Aangezien het verhaal alle geloofwaardigheid verloor door deze toevalstreffer. Harry Mulisch zou het juist in zijn verhaal hebben gebracht. Het kwam mooi uit en je kunt met een toevalstreffer zo heerlijk de spot drijven.

De wolkenhemel vandaag was helemaal ingericht voor spektakel. Een betere dag kun je niet hebben op je begrafenis. Af en toe een flinke regenbui en daarnaast een wolkenhemel die elk moment weer een nieuwe compositie schreef.

Ergens op het moment dat de hemelse regisseur een regenboog toonde, was ik aan het hardlopen. Ver weg, ergens ter hoogte van Zorgvlied zag ik daar een enorme wolkenkolom opstijgen. Alsof de hemel wees dat je daar moest zijn. Misschien was het de kolom waar op het essentiële moment de regen uit viel voor de regenboog.

De enorme grijze wolkensliert wees omhoog. Het leek of de hele stad in vuur en vlam stond. Maar de rookwolken gingen niet omhoog, ze bleven statisch hangen ergens ter hoogte van Zorgvlied. Alsof de hemel een laatste groet gaf aan een schrijver die van de hemel hield en haar (her)ontdekte.


Ik hoorde Mulisch wel eens de uitspraak doen dat als je na je dood koos voor begraven worden, dat je dan teruggegeven werd aan de moeder. Als je koos voor crematie, koos je voor de vader. Het vuur stond volgens hem symbool voor de vader. De wolkenkolom leek op een boodschap van de vader. Voor mij verandert er natuurlijk niet veel. Ik heb nog genoeg boeken hem niet gelezen. Het oeuvre is veelzijdig en groot(s) genoeg.

Wolken van geluk

Ze drijven voorbij
de wolken van geluk
en zien hoe pechvogels
voorbij vluchten en angsthazen

Meestal drijven ze verder
op zoek naar een mazzelpik
bijna altijd verdwalen ze
in het nest van een ander

Heel soms zien ze je
staan, lachen even naar je
en vliegen daarna verder
of er niks gebeurd is

- mondje dicht -

Doe gewoon

Ik kom er niet uit
de lucht niet staat stil
niet ziet geel van
verdriet en verschiet niet

Dacht ik dat het dwars
door het duister droop
de drosse dribbel
donkert de dwarrel

Geen adem is genoeg
Geluk geen gewone
griffel groeft geen grijs
en gruwt geweld geen

Doe gewoon schreeuw
ik de sombere hemel toe
zeg dat het zo jammer is
dat ik met donker thuiskom

Versnelde film

De hemel zucht
aan iedereen en alles
vliegt sneller langs
dan je gewend bent

De lucht speelt de film
sneller af dan normaal
trekt een minuut wolken
in luttele seconden voorbij

Ze hebben geen tijd
zien me niet eens
kijken hoe ze achter
elkaar aan hollen

Stilstaan kan niet meer
want de wind sjort
mij van mijn sokkel
en vlucht mij mee

Belangen

Belangen krullen
om je heen en
kussen je zacht
op mond en lippen

Kruldraaiend vormen
lieve woorden een
gezegde als ik minister
ben dan pak ik je

Of mijn vader woest in
de ogen tegen zijn pa
wacht tot je een oud
mannetje bent

De schroevendraaien draait
dol en drukt het belang
niet uit maar zegt
alleen dat alles weg is

Pas als het donker is
en de belangen slapen
duik ik om de hoek
en draai om je heen

Afscheid van wintertijd

Als ik je recht
in de ogen kijk
kan ik het licht
niet verdragen

Kon ik geloven
wat ik voor me zie
dan staat hier meer
dan ik zou willen

Maar ik zie je licht
licht opschijnen
en de verte flikkert
in de zomertijd

Toen was ik al
thuis maar nu
zwaai je me uit
en verblindt afscheid

Roze wolk

Leven op een roze wolk
dacht hij terwijl de zon
opkwam toverde de lucht
roze

Gelukkig duurde het niet lang

Regenboog

Ineens buigt hij zich
met een lichte ronding
over de ouwe heen

De ochtend maakt hem
rozer dan hij is maar
de regen schiet te hulp

Thuis blijven

Grijs en grauw
staar je me toe
licht en donker
komen akelig
dicht bij elkaar

Ze omhelzen elkaar
de kus is twee
vogels die het beeld
vliegen en zwaaien
naar mij en jou

Als de ochtend
net zo grauw de
dag aanstaart als
de dag de nacht
dan blijf ik thuis