Elke dag een haiku of gedicht mét foto van de wolkenhemel
een wollig zachte deken
valt over het land
drijven op de luchtbellen
zwevend genoegen
natte haren van geluk
aan de overkant
de verre torens van Weesp
buiten de vrijheid
voeden licht het voedselbos
zoemende hommels
tegels en klinkers op rij
de rug gebroken
achter een dikke laag stof
het saharazand
hoor zonneregen stralen
een kraaiende haan
op de harde klei paadjes
eerste tuindersdag
accolade voor akkoord
kom maar op voorjaar
de hoge heimachine
slaat straks net zo diep
spikkels doordesemen sneeuw
de laatste restjes
huilt het bos groene tranen
sneeuw smelt weer in mos
smeltende sneeuwpegels
glibberen op ijs
schijnt het licht de bomen groen
gespreid winterbed
strepen het bos bomen lang
op het sneeuwtapijt
tuurt de zon in de morgen
gekroonde vorst
schakeringen licht de sneeuw
wit als een Voerman
haiku op de bladzijden
pennenstreken dun
Geïnspireerd op de bundel Een Leidse maan van Haiku-kring Leiden.
ik heb je nog toegedekt
maar de sneeuwstorm raast
slaat de wind zijn mannetje
opgetrokken kraag
In de schijn van de sloot
hand edelstenen
met korte zuchtjes modder
teken van afscheid
minder hard te druilen
maar ze vertikt het
naar de flarden van de wolk
die ik eerst nog zag
bevroren regendruppels
overal schaatsers