Elke dag een haiku of gedicht mét foto van de wolkenhemel
draai je bijna stil
in de harde wind
dikke wolken rammen wol
Egyptische prins
zwerft een ronde kiezelsteen
binnenste palet
dikke winden in het blauw
weggeblazen lucht
ligt mijn gevallen mobiel
ontglipt in de vaart
de wolken draaien rondjes
stilstaande molen
stuitert rozig op bomen
een schaduw van nacht
een schemerende stem
zonder woorden
van bomen
aan mijn voeten
ligt de kathedraal
spettert zijn verf op het raam
pointillismebui
de grasmaaiers hun kaken
in het stille gras
dwars door haar mollige zij
stille windmolen
leeft de dode even op
de zielevogel
schieten de benen plots los
geland voor de val
waar eens de trappen waren
de weg is verlegd
tussen de bladeren door
appel blijf hangen
roept de hommel voor nectar
in bloem verdronken
in overvloed aan bomen
zo verleidelijk
hoog gillen de kinderen
een V in de lucht
vanaf de theatermuur
gloeit de stad goud
in een vlak wolkje over
voor zonsondergang
tussen mijn stapel boeken
web vol verhalen
zijn gezinnetje komt ook
uit bladzijdes gekropen
bollen wolken bloemkolen
de wind knipoogt toe
een brede grijns naar omhoog
tanden als een mens
slijmerig aan het eten
steeds hetzelfde groen
de reuzen te wachten
op Don Quichotte
een arm wijst schuin omhoog
klare windmolen
de laatste vakantiedag
morgen aan de slag
grote en krasse grappen
hemel vol humor
groter, groter en voller
takken buigen door