Elke dag een haiku of gedicht mét foto van de wolkenhemel
De verte aarzelt in een korte beweging is het woord eruit
De lucht tint verliefd op het eerste morgenrood van een mooie dag
Het zoeklicht schuifelt mee door drijvende wolken tot de maan verschijnt
De wolken koppen sombere kapitalen van letterregen
Het lage licht kijkt later over de wolken heen in gloeiend goud
De herfstbladeren kraken hun dunne vrieslaag bevroren zonlicht
Verstopt in een wolk drijft de onschuld laag over stinkende wonden
De regen prikkelt in het gezicht het begin druilerige dag
Gedachten schrijven woorden in wolkjes omhoog terug in regen
De woorden liggen in het laadje wie ik ben de tweede ronde
Zelfs met het licht uit schijnt er zon genoeg elke dag beetje later
Lichtjes verborgen in een witte vitrage sluieren wolken
Licht dobbert water in een lange lijn zakt ze beetje bij beetje
ik zag de liefde op een bankje in het park gelukkig zoenen
Dingen gebeuren zoals ze nu eenmaal gaan kon ik maar wat doen
Verstopte woorden raaskallen orgelklanken een heus organum
Een spiegeltrein rijdt mee door het ochtendduister tot licht de trein dooft
De regendruppels glinsteren een flauwe douche in mijn donker zicht
De treinen sporen door de bladzijden het verhaal leest mij snel thuis
De zakkende zon kriebelt zachtjes de wolken over hun buikjes
Over het water sprong hij door de lage zon voor de schemering
hai koe zwaait de boer hij weet niet van wild westen dag koe geilt de stier
De wolk kroont de zon een aureool van licht schijnt een vergulde kroon
Ze blazen omhoog vliegen mee in opwolken stoomstroom smerigheid
De trein treuzelt traag gaan de huizen ontbijten in het schemerlicht
Ze vliegen een v het donker in zonder zien gakken ze over
Een vlaag verstoppen projecteren de schimmen op het avondlicht