Elke dag een haiku of gedicht mét foto van de wolkenhemel
een zalig uiteinde
voor het weer begint
op de losse flodders
enkel knallen
sputtert in zachte regen
knijpt de domtoren
een oogje toe
de rietkragen een spiegel
van zachte wolken
verwijzen vliegend een vee
door de grijze lucht
een sliert van engelenhaar
vergrijst hemelhoog
niks van o kerstnacht schoner
dagen de wolken
ja, daar springt de zon vurig
een gat in de lucht
witte flarden om zich heen
een zon van wolken
midden in de regenbui
grijzen de wolken
wolken tegen de haren
het verst dichterbij
wolken lossen op
als je thuiskomt
een reepje zonsondergang
voor het weer duistert
schijnt voornaam achter flarden
wolken een zoeklicht
tussen de grijze wolken
verschijnt de maan vol
de zon zoekt zo ver als kan
een dun streepje dag
op wolken grijs stapelt grijs
onder stapelt grijs
het grijze wolkendek
veert lichtjes op
in het donkere water
rode knotwilgen
de dag door grijze wolken
lampjes knijpen licht
een klein hoekje in
de grijze wolkenzak
verstopt de sleutel
glimmen de wolken zilver
grijze ijzertijd
de wilgenhut in vorm
takje hier, gaatje daar
kruipdoor sluipdoor
de wolken
kijken donker toe
vergeeld, grijs, blauw en licht
vlekken hemels
achter het grijze gordijn
wacht de lichtwende
strelen de koude wangen
een blauw wolkengat
einde lucht begin kasteel
wolken grinniken
ketsen tegen wolkrn
een regenboog
het niet aan de grootste klok
de zon klepelt licht