donkere wolken
ritselen bladeren
houden regen droog
zoekt kronkelend de laagte
om de loreley
zingen de wolken het mooist
bestemming bijna bereikt
stukjes blauw maak ik grijs
wit beetje zwarter
en die zon, die zon poets ik
zoveel mogelijk foetsie
19 jaar geleden
zingen de wolken
zij leve hoog, zij leve
hoog, zo hoog, zij leve hoog
een vliegtuig of
de donder kan
hij niet horen
bolderen klinkt
in de verte
vraagt traag hoort hij
een boerenkar
de galm verraadt
de boerenschuur
toch klinkt het een
stuk verder weg
koppen rollen
hemelhoog de
luchtkastelen
de donder valt