denk ik terug
aan het begin
van de dag
Ik eet een
boterham de
hagels slaan hun
slag bij elke hap
Dan passeert een
brancard ons huis
je denkt god wie
zou het kunnen zijn
Een paar mensen
schieten door je
hoofd de spiegeling
van de ramen
Aan de overkant
vertellen hun eigen
verhaal het is toch
niet waar denk je
Dan slik ik de
laatste hap
de hagels slaan hun
smaak in mijn mond
Het is echt waar
daar ligt de buurman
een kap lucht
door de neusgaten
Hij staart omhoog
zijn vrouw passeert
en kijkt even verdrietig
als snel naar binnen
De hele dag loop ik
met dat beeld in
het hoofd rond en
hoop ik het beste
Geen opmerkingen:
Een reactie posten