Psalm 137 - Weemoed en verlangen

Ik zit aan de
oever van de
rivier en kijk
hoe schepen gaan

De trein buldert
zijn weg naar huis
een vliegtuig tuft
de lucht huiswaarts

Alles gaat naar
huis alleen ik
moet hier zitten
aan waterkant

Aan lager wal
meren bootjes
het water klotst
vrolijk deuntjes

Ik hoor hoe het
zingt naar mijn land
het paradijs
wil weer terug

De misthoorn blaast
mijn verlangen
wakker en zegt
dat ik moet gaan

Aan het werk de
dagen van vrij
en weemoed zijn
voorbij gestroomd

Gedreven door
de golven druipt
mijn verlangen
weg van mijn thuis

Published with Blogger-droid v2.0.9