maandag 10 december 2012

Psalm 135 - Weergoden

Ze trekt fel van
leer de winter
blaast hagelt sneeuwt
tot ze wit ziet

De hemel schuilt
zijn licht voor de
weergoden de
wereld donkert

In een spleet van
licht schiet ergens
onder wolken
een bliksem los

Wij mopperen
hier valt niet van
te genieten
het duister grijst

Korte dagen
lange nachten
de kou komt langs
nat volgt meteen

Als ik het wist
blies ik terug
nu deins ik iets
naar achteren

Licht zonder de
duisternis geen
licht en dag kan
niet zonder nacht

Zo verdwijnt de
ergernis en
geniet ik van
deez somberheid

Published with Blogger-droid v2.0.9

Geen opmerkingen:

Een reactie posten