Eens verstop ik
een steen onder
mijn kussen slaap
tot ik het voel
In de steen zit
een gedachte
verstopt die ik
lastig wegkrijg
Het verschuilt zich
in gedachten
en doemt midden
in de nacht op
Rust roest traag uit
de steen en woelt
haar tot onrust
mijn binnenste
Ik kijk nog eens
op vertrouw de
juiste afloop
weet het komt goed
Tot ik de steen
vind en haar ver
van mij afsmijt
op kiezelstrand
Geen kei is de
mijne meer het
vermengt zich
met anderen
Published with Blogger-droid v2.0.6
Geen opmerkingen:
Een reactie posten