vrijdag 17 augustus 2012

Psalm 62 - Geruste ziel

Eens verstop ik
een steen onder
mijn kussen slaap
tot ik het voel

In de steen zit
een gedachte
verstopt die ik
lastig wegkrijg

Het verschuilt zich
in gedachten
en doemt midden
in de nacht op

Rust roest traag uit
de steen en woelt
haar tot onrust
mijn binnenste

Ik kijk nog eens
op vertrouw de
juiste afloop
weet het komt goed

Tot ik de steen
vind en haar ver
van mij afsmijt
op kiezelstrand

Geen kei is de
mijne meer het
vermengt zich
met anderen

Published with Blogger-droid v2.0.6

Geen opmerkingen:

Een reactie posten