Ik ging eens naar
buiten de sneeuw
te zien ze was
zelfs wat witte
Vlokken spraken
enthousiast met
natte mond en
vage wasem
Ik keek vooruit
het zicht vlokte
deeltjes uit mijn
eigen gezicht
Ik weet dat het
dom klinkt maar er
stak een wortel
uit mijn gezicht
Stenen ogen
een mond kleine
steentjes een half
maantje met muts
Zo wachtte ik
op dooi zodat
de warmte mijn
kou deed smelten
Published with Blogger-droid v2.0.10
Geen opmerkingen:
Een reactie posten