elke bult ademt
een nieuwe jeuk
drukt tegen de
huid jaagt op tot
kriebelende krabbel
Geen moment dat
die jeuk je even in
de steek laat en je
aan je lot overlaat
blijft gewoon door
sijpelen onderhuids
Als dan even de
verlichting binnen
klopt met de hand
die de zalf wat
uitsmeert over de
jeukende bulten
Klaart de lucht kort
op om zodra je weer
gaat zitten weer volop
in beweging te komen
warm klopt de huid
bulten naar buiten
Ik wil geen waterpokken
roep je maar je weet
net als ik dat de wens
groter is dan de
werkelijkheid die zich
onderhuids schuilhoudt
Geen opmerkingen:
Een reactie posten