van kans om er nog
onderuit te komen
voordat ik gedag zeg
De kou bevriest mijn
verhaal en legt het
zwijgen op geen lucht
bel geeft genoeg houvast
Ik gil je naam over
het water maar je
hoort me niet stuurt
bij en ontwijkt een muur
Ergens tussen de takken
zitten wij en alleen zij
kruipt dichter naast mij
op de tak voel ik haar veren
Geen opmerkingen:
Een reactie posten