In de verte
gloort de hoop ze
tuurt doorzichtig
het wolkenglas
Ik tuur terug
het licht breekt de
avondschemer
ze fluistert hard
Tegen de stem
weegt geen gram op
voor het duister
spreekt ze het woord
Nog een keertje
knipoog ik haar
gedag ze lacht
tot morgen weer
Published with Blogger-droid v2.0.4
Geen opmerkingen:
Een reactie posten