mijn voet er tegen
en zag dat het niet
meer wilde bewegen
Als het donker wordt
is het gedaan dacht
ik en ik verroerde de
vleugel nog eventjes
Het hielp niet misschien
was het al te laat gedaan
voorbij geweest tikte de
klok verder zonder dat
Een trompet neuriede
hoog door de gewelven
en speelde de aria
levendig melancholisch
Tonen daalden en
zochten de diepste
gewelven ver weg
trilde mijn borstkas mee
Geen opmerkingen:
Een reactie posten