Houdt ze wel van
poëzie of
verleiden de
woorden haar niet
Opgediend op
een plankje en
krachtig als een
stuk oude kaas
Verzen slurpen
de gerijpte
zoetheid van een
stevige port
Totdat het eind
van het gedicht
verdrinkt in een
teleurstelling
Hoge pumps een
volle laag met
glitterlippen
fietsen voorbij
De rondingen
vrouwelijk vol
een vrolijke
lach knipoogt mij
Blonde haren
wapperen door
de ochtend de
schoonheid geniet
Maar houdt ze wel
van poëzie
of verleiden
woorden haar niet
Boven zwaaien
takken naar de
vrijheid wolken
wuiven terug
Hij droomt zich de
vogel die hoog
fladdert over
deze takken
Vleugels zwaaien
naar beneden
en helpen zo
hoog te blijven
Laag loopt hij zijn
beide benen
beheersen in
stappen het pad
Ik zou willen
dromen dat ik
's morgens wakker
naar mijn werk ging
Stukje fietsen
eindje met de
trein nog een paar
stappen lopen
Aan een bureau
schuiven en de
knop indruk van
mijn computer
Ik droom het tot
ik wakker word
klaar voor een dag
banen jagen
We zaten bij
het water op
het bankje om
ons vogelpoep
We tuurden hoe
de wolk binnen
donker scheen met
zilveren rand
Daarover heb
ik gisteren
gedicht zei ik
de zon schoof door
Eigenlijk is
het een gouden
wolk zei je ik
keek je gelijk
Harde regen
vertelt natte
broek onder de
jas zit zelfs nat
Haren druipen
trage zinnen
de jas uit de
broek plakt aan been
De tegenwind
maakt alles nat
en duwt regen
in het gezicht
Het eind van het
regenverhaal
zegt dat alles
weer opdroogt
Zon en wind staan
dezelfde kant
op en trekken
een lange lijn
Oneindige
schaduwen op
het gras de band
met grind erin
Ik zoek lijnen
samenkomen
op een plek in
verre verten
Achter mij zoekt
een man liefde
een auto start
de schaduw in
De vlucht over
de oceaan
eigenlijk een
kippenstukje
Is hopeloos
verdwaald vermist
onopgelost
verandert in
Een nachtmerrie
voor familie
van reizigers
waar zijn ze nu
We weten wel
de afloop straks
maar de hoop is
even sterker
Roestig blaast de
hemel in een
richting die is
tegengesteld
Aan het vaartje
waarin wij door
natuur rijden
herten voorbij
Paardjes draven
over het groen
grazen grazers
lichtgeel landschap
Ik zie nieuwe
wildernis in
sneltreinvaart aan
mij voorbij gaan
Een jungle in
mijn hoofd gillen
apen de brul
van de tijger
Ik zoek naar de
woorden tussen
lianen hangen
rijpe vruchten
Ik kap een smal
paadje door de
brei van takken
en bladeren
Soms verdwaal ik
in die jungle
ontdek zo mijn
verborgen zelf
Hij rijdt op tijd
zegt de display
groene letters
verraden trots
We halen de
auto's in van
de snelweg naast
onze spoortrein
Achter het stuur
zit een hoofddoek
ze hangt vooruit
naar de voorruit
We halen haar
in ze kijkt snel
het raam binnen
stilte van vaart
Schrijf het maar scheef
een woord teveel
maar zonder de
aanhalingen
De hemel sterft
een zomerkou
van het blauw dat
boven mij zweeft
De vliegtuigen
vliegen weer laag
over suizen
hun motoren
Zo verandert
een zonnige
dag in een lucht
vliegtuigstrepen
Het water golft
op het zonlicht
glimt het zilver
een lange lijn
De kerktorens
zoeken naar het
einde voor het
licht vertellen
De horizon
dobbert op de
zilveren schijn
kleppert mijn doel
De wind waait mij
tegen en drukt
mijn longen leeg
voor ik er ben
Ik buig over
het groen en dans
de werelddans
op vaste grond
Beeft in mij het
licht van voorjaar
haren rijzen
tot gebergten
Matrassen van
zacht wit donsen
uit mij op en
blazen wolkjes
Tot ze voor de
zon schuiven en
het wereldse
nat verschonen
Het verkeer komt
weer op gang maar
de zon licht zich
aarzelend op
Een groepje van
scholieren fietst
door donker licht
maandagmorgen
Een haastige
forens passeert
ternauwernood
mist hij de stoep
Ik loop met de
honden en weet
dat het huis straks
weer leeg zal zijn
