vrijdag 14 december 2012

Psalm 139 - Kennen

Ik zoek in mijn
binnenste naar
mijzelf en vind
steeds iets anders

Een kreet een geeuw
een gedachte
verandert als
de seizoenen

En dan sneeuwt het
ook nog eens in
de zomer en
wintert hitte

Mussen vallen
van het dak de
pijpestelen
regenen mee

De grond is een
modderpoel drek
van gedachten
vast in moeras

Ken jezelf dan
weet je dat je
een schatkaart bent
zonder de schat

Maar met paadjes
die verdwalen
diepe kliffen
waarin je valt

Noem mij dichter
maar de woorden
stoppen waar het
denken begint

Published with Blogger-droid v2.0.9

Geen opmerkingen:

Een reactie posten