zondag 30 september 2012

Psalm 92 - Blauwe ceder

Ze belde op
de boom wordt nu
neergehaald ze
was verdrietig

Het zonlicht was
al jarenlang
opgeschrokt door
dikke naalden

Grote pluizen
vielen vies op
de grond het gras
werd er kaal van

Nu zeeg hij ter
aarde moest zich
prijsgeven aan
de zaagtanden

Een tak raakte
los van de stam
moesten elkaar
nu laten gaan

Zij moest het gaan
loslaten van
achter het raam
zag ze hem gaan

Achter vroeger
aan hoe de boom
alles zag nu
zelf was geweest

De ceder nam
afscheid van grond
naalden daalden
in bosjes neer

De scheut treurde
naar beneden
de ouderdom
stierf vol verdord

Hier mochten geen
rechtvaardigen
meer aan te pas
komen voor hem

Published with Blogger-droid v2.0.9

Geen opmerkingen:

Een reactie posten